Burn-out in relatie met PDS en long-covid – mijn verhaal

Burn-out, darmklachten, long-covid en het nomaden leven – Het verhaal van Janna Koopman

In 2021 kreeg ik Long-Covid en dat eindigde in een burn-out samen met darmklachten, zoals ernstige obstipatie, een opgeblazen buik en winderigheid. Het prikkelbare darm syndroom (PDS) ben ik al mee bekend sinds mijn zeventiende en had ik in 2016 overwonnen. Naar aanleiding van mijn succes heb ik het programma ‘Je darmen de baas’ opgezet en daar duizenden mensen mee geholpen. In dit artikel deel ik mijn verhaal met betrekking tot burn-out, darmklachten en PDS.

In 2007 kreeg ik de diagnose spastische darm (PDS)

Het begon allemaal in 2007 toen ik de diagnose spastische darm kreeg van mijn huisarts. Het was in een periode waarbij ik in het eerste jaar zat van mijn diëtistenopleiding en opmerkte dat ik niet alleen last kreeg van voeding, maar ook als een collega of mijn vriendje boos op mij was. Indien iemand boos op mij werd, voelde ik mij heel klein en machteloos en moest ik direct naar de wc rennen. Een vezelrijk dieet werd mij aanbevolen door de huisarts samen met vezelzakjes en veel water drinken. Op dit moment weet ik dat een kindhealing mij meer zou hebben geholpen hiermee of hypnotherapie en EMDR. Die komen pas later aan bod in mijn zoektocht.

Tijdens mijn reis in Zuidoost-Azië had ik darmklachten

Tijdens mijn reis van vier maanden naar Zuidoost-Azië begon ik steeds meer last te krijgen van mijn darmen. De turbulentie in het vliegtuig van Londen naar Hongkong i.c.m. een English breakfast (tweede keuze) waren een trigger voor aanhoudende diarree gedurende mijn hele reis. Hiervoor ben ik in vier ziekenhuizen geweest. Sterke diarreeremmers en iets tegen de kramp, was waar ik het mee moest doen. Later ben ik gluten- en lactosevrij gaan eten wat in eerste instantie leek te werken. Achteraf gezien weet ik dat het niet alleen de turbulentie was en het Engelse ontbijt wat triggerde. Toen ik in het vliegtuig van Londen naar Hongkong zat, was ik ook heel verdrietig vanwege iedereen die ik de gedurende mijn lange reis moest gaan missen. Mijn vader, mijn moeder, mijn vriendje, vriendinnen. Het was mij allemaal even te veel en dit sloeg dan op mijn darmen.

Ik probeerde methodes om van mijn PDS en darmklachten af te komen

Eenmaal terug van mijn reis probeerde ik allemaal therapieën en diëten om mijn darmklachten te verminderen en met de PDS om te leren gaan. Van een koolhydraatarm dieet, histaminebeperkt dieet, FODMAP-dieet, orthomoleculaire voeding met tientallen supplementen, tot allerlei therapieën als EMDR om jeugdtrauma’s te verwerken, hypnotherapie vanwege o.a. mijn pestverleden, een heel zweverige sessie om mijn lactose-intolerantie te laten verdwijnen, mindfulness, ga zo maar door. Ik liep er vooral tegen aan dat elk dieet of therapie een klein stukje in het geheel was om mijn PDS-probleem om te lossen. EMDR tegen de angsten, mindfulness om in het NU te leren leven, dieet tegen de buikklachten, kruiden tegen bepaalde darmklachten, sporten voor een goede stoelgang. Het was geen totale oplossing.

Ik werd bewust van mijn PDS en darmklachten en maakte een darmprogramma

Daarom ging ik daar zelf naar op zoek door drie maanden lang mijn voeding en darmklachten bij te houden. Daarnaast hield ik bij hoeveel ik sliep, of ik alcohol dronk en of ik stress had die dag. Binnen drie weken was ik geheel darmklachtenvrij en dat voor wel zes maanden! Het heeft mij enorm veel inzicht gegeven. Hier wilde ik anderen met PDS mee helpen en daarom heb ik het online programma ‘Je darmen de baas’ gemaakt. Op een analytische wijze kon ik aan de hand van een uitgebreid eetdagboek achterhalen waar je darmklachten vandaan kwamen. Dat vonden mijn cliënten heel fijn, want ze wilde graag begrijpen waardoor het precies kwam dat ze klachten hadden.

Daarnaast leerden ze in dit programma meer over hoe de spijsvertering werkt en waarbij het mis kon gaan. Andere belangrijke thema’s waren: leefstijltips leren toepassen met hulp van de PDS-coach en bepaalde voedingstriggers weer introduceren om zo je eetpatroon uit te breiden. Verder werd er aandacht besteed aan het om leren gaan met bijkomende zorgen of angsten bij een prikkelbare darm en voldoende rust in plannen. Op een gestructureerde wijze hielp ik samen met mijn collega PDS-coaches onze PDS-cliënten om weer grip te krijgen op hun darmklachten en hoe ze leerden omgaan met hun PDS.

Ik liep vast in mijn eigen leven en kreeg weer darmklachten en burn-out klachten

Op deze manier heb ik zeven jaar gewerkt, totdat ik zelf vast begon te zitten in mijn leven. Het was de tijd van de Corona-lockdown. Het liep niet lekker met mijn relatie, doordat we ons ei niet kwijt konden. Het muziekcafé was dicht, we konden niet sporten of op vakantie gaan. Hierdoor ging ik veel meer in mijn hoofd zitten en kreeg ik de ene na de andere paniekaanval. Het thuiswerken maakte dit niet beter. Zelfs mijn eigen darmprogramma hielp niet meer. Ondanks dat ik vijf keer per week in de ochtend een half uur ging hardlopen, daarbij een uur wandelen, starten met een dubbele koffie en super PDS-proof eten, bleef ik heftige obstipatie houden. Laxeermiddel, pitten en zaden hielpen ook niet meer.

De spanning in mijn lichaam overheerste, maar ik zag  niet dat de darmklachten kwamen door de burn-out klachten

Het viel mij op dat ik steeds moeier werd en dat het mij steeds zwaarder viel om administratieve taken te doen. Ik deed er veel langer over, maar ging er wel mee door. Met het idee van als ik het niet of later zou doen, dat het dan nooit af zou komen. Nu weet ik dat de obstipatie veel te maken heeft bij mij met te weinig ontspanning en een heel gespannen lichaam vanwege een gebrek aan vertrouwen in het leven. Ik had het gevoel er alleen voor te staan en dit zorgde alleen maar voor meer spanning. De manier van werken in mijn eigen bedrijf klopte niet echt meer, maar wat moest ik dan? Dit is waar mensen mee geholpen willen worden en ik ben er goed in. Toen ging ik op werkvakantie in Tarifa (Spanje) waar ik aan mijn boek ging schrijven en een aantal kitesurflessen nam. Ik ontmoette een andere jongen en even leek het leven wél voor mij te werken.

Ik maakte het uit met mijn relatie na zeven jaar én kreeg Corona

Eenmaal terug in Nederland maakte ik het direct uit met mijn relatie en moest ik gelijk ergens anders wonen. In eerste instantie woonde ik een paar dagen bij mijn ouders. Na een dag of vier belde ik een vriendin en die bood aan om bij haar te slapen in de twee weken dat zij op vakantie was met haar man. Dat gaf lucht dat ik de komende twee weken onderdak had! Die zaterdag begon ik klachten te krijgen en ging ik toch maar een zelftest halen. Ik kwam er achter dat ik Corona had. Echt serieus nam ik het niet. Mijn cliënten kon ik gewoon begeleiden via videobellen. Dit deed ik terwijl ik heel erg liep te hoesten en het super warm had. “Gewoon een extra glas water en dan kan ik weer door”, is wat ik dacht. Mijn reuk en smaak waren voor een week kwijt, maar dat vond ik wel een leuk experiment om toch nog ‘lekker’ te kunnen eten door verschillende kleuren en structuren te gebruiken. Lees mijn ervaring m.b.t. smaak- en reukverlies door de Corona.

Ik werd steeds vermoeider maar bleef mijn best doen en had nog niet door dat darmklachten kwamen door burn-out

Ik werd steeds vermoeider en had heel veel moeite om computerwerk te doen. Mijn moeder kwam langs en hielp mij om op twee websites een advertentie te plaatsen als huizenoppas. Dit had ik drie jaar geleden al een paar keer gedaan en het beviel goed. Als ik voor de huisdieren zorgde had ik gratis onderdak. Dit vond ik heel fijn, omdat ik nu nog niet kon bedenken waar ik wilde gaan wonen. Via mijn Facebook-pagina kreeg ik ook regelmatig aanmeldingen en via vrienden. De vakantieliefde die ik in Spanje had ontmoet kwam een week later terug naar Nederland en ik bood aan om mee te doen met de oppashuizen.

Hij had zijn woning in Nederland drie maanden geleden opgezegd en het leek mij leuk om samen met hem te zijn. Hij deed mee, maar het voelde heel anders tussen ons dan in Spanje. Ik wilde de romantiek door zetten, maar had er eigenlijk geen energie voor. Het was een soort gevecht tegen mijzelf. Achteraf als ik de foto’s bekijk van hoe ik er toen uitzag, schrik ik van mijzelf. Ik bleef maar doorgaan, mijn best doen in bedrijf en met de nieuwe lover, ondanks ik volledig uitgeput was. Grenzen voelde ik pas als ik er al dik overheen was. 

Corona was geen griepje maar bleek Long-Covid te zijn met een burn-out en darmklachten

De Corona was geen griepje, maar bleek long-covid te zijn. Het moest mij heel erg denken aan mijn cliënten die PDS hadden in combinatie met een burn-out, maar dan nog met longklachten erbij. Alles was mij te veel. Zelfs nadenken over het bellen van de belastingdienst of een e-mail sturen. Indien er visite langs kwam was ik binnen 10 minuten buiten adem en moest ik weer gaan liggen met oordoppen in en een oogmasker op om te ontprikkelen. Het ging nu echt niet meer. Gelukkig had ik een heel fijne collega (Frédérique) die de coaching volledig op zich had genomen. Het was een hele stap om de volledige controle uit handen te geven, maar wel een goed begin om mij op mijn herstel te focussen.

Ik was al bekend met HSP, naar nu was echt elke prikkel te veel

Ik was als jong meisje al hooggevoelig (HSP), maar nu was elke prikkel te veel. De gevoeligheid die ik had voor licht en geluid was enorm versterkt. Mijn moeder begeleidt als fysiotherapeut regelmatig mensen met long-covid en zij heeft een goede samenwerking met een ergotherapeut. Daar melde ik mij aan. Daarnaast kreeg ik ook een homeopathisch middel van mijn antroposofische huisarts om beter te kunnen slapen en ontspannen. Tegen mijn stijve, pijnlijke voeten die mij ’s nachts wakker hielden, nam ik vaak een paracetamol.

De ergotherapeut hielp mij om inzicht te krijgen in mijn energieklachten bij de burn-out en Long-Covid

Met de ergotherapeut had ik een goede klik en zij hielp mij echt om meer inzicht te krijgen in mijn energieklachten. Het was een stukje bewustwording van welke vier soorten activiteiten ik energie kreeg en welke mij energie kostte. Dit waren: rust, ontspanning, mentale inspanningen en fysieke inspanningen. De truc was om af te wisselen tussen deze vier. Vooral mentale activiteiten waren mij te veel. Diepgaande gesprekken met mijn vakantieliefde waren overweldigend, maar ik wilde alles horen. Tot gevolg meer uitputting. Ik was ook vaak emotioneel en hierdoor werd mijn energie nog lager.

Ik had geen 5% meer van de energie die ik ooit had

Ik had geen 5% meer van de energie die ik ooit had en voelde mij vaak een jong, machteloos, klein meisje. Naar de deur lopen om open te doen was al te veel. Toch had ik samen met mijn moeder mijn praktijkruimte voor mijn werk als PDS-coach en diëtist leeggeruimd en spullen via Marktplaats verkocht, omdat ik de ruimte had opgezegd. Dit werd echt te veel en ik zakte door mijn knieën. Die avond liet ik aan de jongen weten dat ik niet naar het oppashuis kwam en bij mijn ouders bleef slapen. Ik zei: “ik weet het allemaal niet meer en blijf bij mijn ouders slapen. Kun je de katten eten geven?.”

De afspraak bij de ergotherapeut was een goede reflectie

Bij de ergotherapeut had ik in eerste instantie elke twee weken een afspraak via Zoom en toen het wat beter ging elke vier weken. Ik kreeg opdrachten mee om beter met mijn energie om te gaan en in de gesprekken liet ik weten hoe het was gegaan. Het was een goede reflectie om dit gesprek met de ergotherapeut te hebben, want ik kwam er telkens achter dat ik meer vooruit was gegaan dan ik dacht. Om die reden alleen al kan het heel fijn om een afspraak met een therapeut te hebben.

Mijn verhaal kon ik kwijt bij de psycholoog

Omdat het emotionele vlak bij mij grote invloed had op mijn energie, raadde mijn ergotherapeut mij aan om een afspraak te maken met een psycholoog. Het was een opgave om een psycholoog te vinden die op korte termijn plek had. Uiteindelijk vond ik er één via de praktijk van mijn huisarts en had ik binnen twee weken een eerste afspraak. Aangezien ik als kattenoppas elke paar weken ergens anders woonde en ik nog steeds weinig energie had, deed ik de gesprekken telefonisch. We spraken samen vooral over waar ik in mijn hoofd mee zat en angstig over was. Bijvoorbeeld over mijn financiële behoeftes uitspreken met betrekking tot de scheiding met mijn ex. Verder over het patiënt voelen door de lage energie die ik nu had en het niet goed kunnen doorademen.

Daarnaast kon ik mijn ei kwijt als ik er niet uitkwam met de taakverdeling in het huishouden met de jongen met wie ik samen de oppashuizen deed. Ook al was het niet direct een oplossing, het voelde fijn om begrepen te worden. Toen ik voor mijn gevoel de dingen uit het verleden op een rijtje had gezet en het goed vond gaan, beëindigde ik de begeleiding. Ik ervoer dat ik te veel in mijn hoofd ging zitten door de gesprekken met de psycholoog, terwijl ik graag meer wilde gaan doen op mijn gevoel. Een pro in analyseren ben ik al en wilde ik juist in minderen.

Ondernemen in rust, voor mijzelf kiezen en mijn verlangens leren uitspreken

Ondertussen deed ik mee aan een ondernemingsprogramma vanuit de vrouwelijke energie. Hier had ik mij een paar maanden terug al voor aangemeld, omdat ik een nieuw darmprogramma op wilde zetten. Uiteindelijk heb ik vooral geleerd om meer voor mijzelf te kiezen en in rust te ondernemen door bepaalde rituelen uit te voeren.

Ik kreeg daar ook een fijne buddy en leerde mij uitspreken. Schrijven om mijn nieuwe waarheid te kiezen, een meditatie om overvloed aan te trekken, een altaar en moodboard maken voor het aantrekken van een bepaald doel, werken met orakelkaarten om op een leuke manier op mijn intuïtie te vertrouwen, een trauma- en verbonden ademhaling waarbij diepe emoties (angsten, verdriet, boosheid en enorme blijdschap) naar boven kwamen, het uitspreken van mijn verlangens, een verbrandingsritueel om dingen los te laten. Het waren heel fijne tools om echt te leren leven vanuit vertrouwen en mijzelf uit te durven spreken. Daarnaast kon ik in deze groep volledig uit de kast komen m.b.t. spiritualiteit.

Op retraite naar Ibiza terwijl ik amper kon lopen vanwege mijn burn-out en Long-Covid

Daarnaast ondernam ik ook andere stappen om meer vertrouwen te krijgen in mijzelf en mijn lichaam. Een deelnemer van het ondernemingsprogramma had een altaar gemaakt en voelde dat ik de persoon was die bij haar op privé-retraite mocht komen op Ibiza. Het was voor drie middagen en ik moest zelf nog de vlucht en een eigen hotel boeken. Op haar altaar stond een kaart over het schrijven van je eigen boek, waar ik mee bezig was voordat ik de long-covid/burn-out kreeg, en ‘think of your own needs’. Ik voelde dat ik inderdaad dé persoon was, maar wist niet hoe ik daar moest komen aangezien ik maar 50 meter kon lopen vanwege de long-covid longklachten (moeite met doorademen, pijnlijke voeten, extreme overprikkeling en heel lage energie).

Het HOE mocht ik volledig loslaten en gaan vertrouwen dat ik geholpen zou worden door het universum. De komende week hadden we via een voice-bericht een gesprek. Ik kwam met vragen waar ik mee zat waardoor ik het niet aandurfde en zij dacht met mij mee. Ik kwam zelf op het idee om te informeren over assistentie op de airport (rolstoel en golfwagentje voor mensen die slecht te been zijn). Autorijden durfde ik ook nog niet aan en het openbaar vervoer was te veel prikkels en te veel geregel. Ze bood aan dat haar vriend mij iedere middag op kon halen en terugbrengen vanaf mijn hotel. Verder heb ik een aantal keer een taxi gepakt.

Voor het kiezen van een hotel trok ik een kaartje en daar stond ‘de zee’ op. Ik koos voor het eerste hotel die intuïtief bij mij opkwam vlakbij de zee in een rustige buurt. Voorheen was ik hotels gaan vergelijken en daar kon ik uren mee zoet zijn. Nu vertrouwde ik erop dat dit de juiste was. De jongen die met mij samenwoonde in de oppashuizen, wilde mij wel brengen en ophalen van en naar Schiphol. Op Schiphol en Ibiza-airport kreeg ik assistentie, zodat ik niet hoefde te lopen. Verder droeg ik een zonnebril en noicecancelling-koptelefoon tegen de overprikkeling. Ik was zo trots dat het helemaal gelukt was om naar Ibiza te komen en het hotel was echt heel fijn.

Tijdens het retraite heb ik veel ervaren. De deelnemer van het ondernemingsprogramma is energetisch healer en kan heel goed voelen. Ze voelde dat er een jongen was waar ik ooit mee had gehad die mij nog in de weg zat, omdat hij mij pijn heeft gedaan. Het was heel iemand anders dan ik had verwacht, maar het voelde goed om de emoties van toen nog even te doorvoelen en er te zijn voor mijzelf. Dat kon destijds niet, omdat er een verjaardag van zijn zusje had, waardoor we het er niet over konden hebben. Verder kreeg ik daar een aantal keren cupping. Dit was niet de relaxte massage-cupping die ik van te voren in Zeeland had uitgeprobeerd. Dit was heel pijnlijke cupping met dubbele druk erop.

Hierbij kwam ik in een soort reis van mijn leven tot nu toe, waarbij allemaal herinneringen waren opgeslagen die fysiek heel pijnlijk waren om los te laten. Het was bijvoorbeeld zo pijnlijk om altijd maar anderen boven mijzelf te kiezen, zoals te doen wat mijn familie, cliënten en vrienden van mij verwachten. Ik moest enorm huilen bij deze herinneringen i.c.m. de fysieke pijn. Ze leidde mij prachtig in deze sessies. Ik kon intuïtief goed aanwijzen op welke plek in mijn lichaam ze moest zijn. De tweede dag was het vertrouwen in haar gegroeid en mocht ze zelfs met de cupping bij mijn onderbuik. Na deze cupping-sessie was mijn lichaam bont en blauw van de afvalstoffen. Gelukkig trok dit na een dag of drie weg.

Verder maakte ik ook met haar contact via de cupping met vorige levens en werd het duidelijk waar mijn angsten vandaan kwamen om mensen te helpen. Ik was soms bang dat ik iemand niet kon genezen en dat hier heftige gevolgen voor waren. Daarom trok ik mij maar terug. Ik zag mijzelf toen ook met man en kind en had de zoon van een koning niet kunnen helpen met mijn kruidenmengsel die ik had meegegeven. Dit had de brandstapel tot gevolg. Heel bizar hoe een vorig leven van honderden jaren geleden nog invloed kan hebben op het nu.

Nadat het retraite was afgelopen had ik nog een dag voor mijzelf op Ibiza. Met de taxi reed ik naar de Las Dalias markt en danste daar op de muziek met mijn noice-koptelefoon op tegen de prikkels. Dit was heel leuk. Daarna werd ik opgehaald door de taxi en werd ik afgezet bij een stadje om te eten. Het was echt vechten tegen mijn longklachten wanneer ik daar een klein stukje naar een restaurant liep. Ik had beter naar het hotel terug kunnen gaan en daar kunnen eten. De volgende dag checkte ik uit en vloog ik terug naar huis. Super vermoeid natuurlijk, maar wel mega trots dat dit was gelukt.

Starten bij de fysiotherapeut vanwege long-covid en burn-out

Een dag later vertrok ik met mijn huisgenoot van Hulshorst naar Zevenhuizen (Groningen). Vanuit het long-covid programma heb ik hier drie weken begeleiding gekregen voor fysiotherapie in Leek (Groningen). Daar kwam ik erachter dat mijn saturatie (zuurstofgehalte in bloed) en longcapaciteit normaal waren. De grootste struggel was overprikkeling van licht en geluid. Ze hadden daar een oefenzaal met een graffiti-muur. Onvoorstelbaar dat ze die muur hadden in een ruimte die speciaal gemaakt is voor mensen met long-covid! Ik trainde daar met een noice-cancellingkoptelefoon op, zodat ik mij goed kon afsluiten van de geluiden om mij heen.

Mijn spierkracht was nog best redelijk en ik kon ook aardig roeien. Het wandelen in de natuur bouwde ik in drie weken tijd op van vijf minuten naar driekwartier. Er waren daar in Zevenhuizen zo weinig prikkels dat ik fysiek veel meer aankon. Iedere dag gaf ik daar de boerderijdieren (ganzen, eenden, mini-schaapjes, konijnen en kat) te eten. Dit ging prima.

Ik maakt het uit met de jongen met wie ik samen de oppashuizen deed

Ik voelde dat die jongen met wie ik samenwoonde zich niet meer aangetrokken voelde tot mij. Ik trok drie orakelkaarten om zo meer inzicht te krijgen in de relatie tussen hem en mij en trok zo nogmaals mijn conclusies. Het verleden was om dingen op te ruimen (klopt: weg uit huis in Haarlem, stoppen met huidige werk en uitmaken met ex), heden was het Nieuwe leven (het starten met fulltime leven in oppashuizen en zorgen voor de dieren) en de toekomst was ‘niet voor jou’. In de toekomst zijn we het dus niet voor elkaar. Zo voelde het ook, dus ik maakte het uit. We woonden hierna nog wel samen tot eind april (4 maanden), wat erg ongemakkelijk voelde voor mij.

Samenwonen was moeilijk, maar ik leerde mij wel uitspreken

Voorheen was ik vooral conflictvermijdend. Ik deed er alles aan om te zorgen dat mensen mij aardig vonden en om te vermijden dat iemand boos op mij werd. Hierdoor ging ik heel vaak over mijn grenzen heen ten koste van mijzelf. Hoe lastig het ook was voor mij om samen te wonen met de jongen die ik ontmoet had op Tarifa, ik leerde mij wel uitspreken. We hadden heel andere voorkeuren, zeker in het huishouden en dat kwam vaak knel te zitten. Het voelde voor mij vaak alsof hij niet om mij gaf en alleen maar deed wat hij wilde. Hij kon er niet tegen als ik vroeg aan hem of hij X of Y wilde doen. Dan was is volgens hem een commandeur.

Hij vond het belangrijk dat ik uitsprak wat ik voelde en hier een gesprek over aan te gaan. Vanuit daar konden wij een actie bepalen. Dit vond ik eerst heel lastig, want ik werd er vaak emotioneel van. Het betekende ook lange discussies voeren en die vermeed ik in het verleden juist vaak. Ik kwam er wel achter hoe het echt zat i.p.v. dat ik bedacht hoe hij over mij zou denken. Dit gaf wel verduidelijking. Hinten werkte niet en ik leerde om duidelijk te zijn in wat mijn verlangens en behoeftes waren.

Ik kreeg weer contact met mijn ex

Langzaamaan begon ik weer contact te krijgen met mijn ex. Ik stuurde hem af en toe en bericht en ondanks dat zijn verstand zei dat het niet handig was om contact te hebben met mij, kreeg hij wel een seintje van boven dat hij mij moest helpen. De laatste maanden samenwonen met die andere jongen, hielp hij mij doorheen. We zijn zelfs een keer een weekendje weggeweest naar een natuurhuisje met paarden in Friesland, waar we allebei een aparte slaapkamer hadden. Als we een dagje weggingen met de auto, moest ik na de lunch rusten op de achterbank van de auto vanwege mijn long-covidklachten en extreme vermoeidheid.

We bleken in afwezigheid van elkaar dezelfde spirituele groei te hebben ervaren

In de afwezigheid van elkaar bleken we allebei nagenoeg dezelfde spirituele groei te hebben ervaren. Heel bizar, want we waren voor de break-up uit elkaar gegroeid en qua communicatie lagen we ook totaal niet meer op één lijn. Het was heel eng om een klein kusje te geven; net alsof het de eerste keer voor mij was. Ik durfde mij nergens aan te binden en hij gaf aan dat dit ook niet hoeft. We praatten gesprekken uit die we nog niet gehad hadden en kwamen steeds meer in verbinding.

Voor mijn burn-out wilde ik optimaal leven op alle vlakken

Een schrijfgenootje zei dat ze altijd al dacht van hoe doet die Janna dat toch. Het lijkt wel alsof ze optimaal wilt leven op alle vlakken. Een optimale relatie met Tony, heel Nederland PDS-vrij maken als PDS-coach, een goede vriendin zijn, topfit zijn door veel te sporten, heel gezond eten en ook yoga en meditatie doen met als doel om te kunnen ontspannen. Dit kan toch niet? Dat is topsport in alle fronten en zo put je jezelf alleen maar uit. Ik denk achteraf dat ik wel 200% van mijn energie verbruikte, maar dit voelde voor mij als normaal. Bizar!

Ik leef nu het leven dat bij mij past

Nu ruim twee jaar later leef ik mijn eigen leven in de oppashuizen in Nederland en komt Tony mij in het weekend opzoeken voor één of twee nachtjes. Op die manier houden we allebei ons eigen leven. Hij mag ongeveer 20% uitmaken van mijn leven en dan houd ik ook nog genoeg tijd over voor mijn werk, om met vrienden en familie af te spreken, en om op een fijne manier te bewegen en te ontspannen. Langzaam aan heb ik het leven gecreëerd wat wél bij mij past. Vooral veel meer me-time hebben is wat ik nodig heb en waar ik nu steeds meer aan toegeef. Dat past ook veel beter bij mij als ik ervan uit ga wat ik geleerd heb vanuit de Human Design. Ik ben een 6/2 projector en als projector heb je vrij veel rust nodig om weer op te laden in de energie.

Voor de burn-out nam ik andermans leven als referentiekader

Voor de long-covid i.c.m. de burn-out keek ik vooral hoe anderen het deden. Een soort normaal voor anderen werd mijn referentiekader. Mijn boekcoach was digital nomad en woonde elke zes weken ergens anders in het buitenland. Dit wilde ik toen ook. Vervolgens zag ik een interview met haar en twee kitesurfers. Die hadden dit digital nomad leven ook, maar dan als koppel. Daarnaast waren ze fanatieke kitesurfers. Ik ging dus twee weken aan mijn boek werken én kitesurfen in Tarifa. Dit was meer kijken van het gras is altijd groener aan de overkant, dan dat ik het pad koos wat bij mij paste.

Natuurlijk vond ik van mijzelf dat ik dit leven heel snel moest gaan oppakken. Ik heb gezien wat ik dacht dat ik wilde, dus ik wilde ervoor gaan. Zelf had ik ook een visionboard (een soort moodboard) hiervoor gemaakt; iets wat ik eerder al heb gedaan om doelen te realiseren. Daarom wilde ik naast mijn werk een boek schrijven tijdens mijn werkvakantie. Dit terwijl ik in geen tijden een gewone vakantie heb gehad vanwege de lock-down. Mijn vriend Tony wilde niet meedoen met digital nomad zijn in het buitenland, dus daar zat ik dan.

Door de oppashuizen in de tijd van mijn burn-out heb ik mijzelf echt leren kennen

Nu weet ik dat ik het helemaal niet fijn vind om zo ver weg van mijn vrienden te wonen. Toen ik in een oppashuis in provincie Groningen woonde, kwamen zelfs mijn ouders en beste vriendin niet langs. Daarom is het mijn doel geworden om oppashuizen te zoeken op maximaal vijfkwartier afstand van Haarlem. Ik trok in het begin veel huizen aan in omgeving Utrecht en Haarlem. Af en toe ging ik naar het huis van mijn beste vriendin in Andijk om daar voor haar katten te zorgen. Ik ging steeds meer finetunen welke oppashuizen bij mij passen. Liever woon ik elke twee weken ergens anders, dan dat ik vier weken in Groningen zit. 

Ik visualiseerde de huizen waar ik naar verlangde

Ik visualiseerde ook de huizen waar ik naar verlangde. Het liefste wil ik een huis die oogschoon is, met katten die ervan houden om geknuffeld te worden en/of te spelen. Bij voorkeur met een bad, een luxe keuken, tuin of balkon. En misschien nog wel belangijker dat het een adres is waarbij het baasje het vooral belangrijk vindt dat de katten veel aandacht en goede zorgen krijgen. Voorheen heb ik meegemaakt dat ze het eigenlijk wilde onderverhuren en dat maakte dat we niet op een lijn zaten met waarom ik er ging oppassen. Verder ben ik mij er bewust van dat het ook verandert welke oppashuizen ik behoefte aan heb. Nu mijn energie is toegenomen zou ik ook wel een keer een oppashuis in Limburg willen voor één of twee weken. Daarbij zou ik vaker in omgeving Haarlem (Vogelenzang is mijn favoriet) willen zitten om vrienden en familie te bezoeken én om samen met vrienden muziek te maken of bordspelletjes te spelen.

Ik voel mij thuis zonder huis – dit gevoel zit in mijn hart

Ik kreeeg steeds meer waardering van de baasjes van de oppasadressen en ik ging mijn oppasdienst ook zelf steeds meer waarderen. Sinds eind mei 2022 kan ik eindelijk zeggen dat ik mij helemaal thuis voel zonder huis. Dit is een gevoel die diep van binnen zit in mijn hart. Door te voelen kom ik terug bij mijzelf en dit gaat voor mij gemakkelijker met minder persoonlijke spullen. Om mijn leven eenvoudiger te maken heb ik een auto gekocht waar al mijn spullen in kunnen. Dan ben ik niet meer afhankelijk van mensen die mijn brengen en kan ik ook nog afspreken met een vriendin als de NS minder of geen treinen heeft. Daarbij ben ik de boel ook gaan organiseren met een kofferset, packing cubes, een kabeltasje en etuis in plaats van losse Albert Heijn-tassen. 

Werk gaat nu niet meer ten koste van mijzelf

Zoals je leest is mijn leven an sich minstens zo belangrijker geworden als mijn werk. Nu vind ik het belangrijk om gewoon gelukkig te zijn met het leven dat ik heb, en eenvoud hoort hierbij. Ik houd er nog steeds van om mensen te helpen, maar alleen als het niet ten koste gaat van mijzelf en nog valt binnen mijn passie. Het coachen van mensen met het prikkelbare darm syndroom (PDS) op het voeding- en leeftijlstukje past niet meer bij mij. Om die reden heb ik in februari 2023 mijn bedrijf verkocht aan PDS-coach Maudy Tiggelaven. Ik ben heel dankbaar dat zij mijn missie om Nederland PDS-vrij te maken op deze manier doorzet en dit met heel veel enthousiasme.

Ik heb mijn energie weer terug nu ik mijn passie volg en leef volgens mijn waarden

Nu werk ik als transformatiecoach voor mensen die vastgelopen zijn in hun leven op het gebied van fysieke, mentale en emotionele gezondheid. Met mijn transformatie coaching geef ik mensen inzicht in de dieper liggende oorzaken van hun darmklachten, Long-Covid, burn-out en energieklachten. Je lichaam geeft een signaal dat er iets moet veranderen, zowel van binnen als van buiten. Misschien is dit wel het leren uitspreken van jouw verlangens en wat je voelt in je relatie, of dat je deze manier van wonen niet prettig vindt. Ik krijg er energie van om mensen te helpen om het leven te creëren dat bij hen past en waar zij blij van worden, en op die manier te zorgen dat ze in hun kracht komen. Mijn ervaring van de afgelopen tien jaar als diëtist en prikkelbare darmcoach neem ik ook hierin mee.

Het is mij gelukt om mijn gezondheid te optimaliseren, te wonen en werken zoals ik wil en gelijkwaardige, liefdevolle relaties om mij heen te hebben. Ik heb weer energie om te doen wat ik wil (zowel fysiek, mentaal als emotioneel), al maak ik wel andere, bewustere  keuzes. Ik meet de hoeveel energie ik heb niet meer af en hoeveel ik doe, maar aan hoe ik mij voel, en ik luister naar mijn lichaam. Een belangrijk aspect is dat ik nu leef volgens mijn waarden en altijd open en eerlijk ben over wat ik voel. Op die manier blijf ik in verbinding met anderen. Daarbij kan ik weer werken zoveel als ik wil, omdat ik mijn passie heb gevonden en een baanswitch heb gemaakt. Drie keer per week sporten heb ik ingeruild voor wandelen in de natuur en mediteren. Dat gaat heel fijn, totaal niet meer geforceerd en draagt positief bij aan mijn welzijn. Dat gun ik jou ook!

Loop jij vast in je leven en wil jij hier verandering in? Neem dan contact met mij op voor een gratis kennismakingsgesprek!